Ὕδρα 1838.Σύστασις Ναυτικοῦ Σχολείου Ὕδρας

Ὕδρα 1838

Σύστασις Ναυτικοῦ Σχολείου Ὕδρας

Μεταφορὰ Ἕδρας Καταστήματος Ναυτικοῦ Σχολείου Ναυπλίου εἰς τὴν Ὕδραν

Γενικὰ Ἀρχεῖα Κράτους

Ἡ ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῆς Δημοσίου Ἐκπαιδεύσεως,

Γραμματεία τῆς Ἐπικρατείας Ὕδρας

Ἐν ἔτει 1838,ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνησις τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος, ἀπεφάσισε τὴν μεταφορὰ τῆς ἕδρας τοῦ καταστήματος τοῦ Ναυτικοῦ Σχολείου Ναυπλίου εἰς τὴν νῆσον  Ὕδραν.Τὸν Δεκέμβριον, ἐξεδόθη τὸ σχετικό Βασιλικὸ Διάταγμα περὶ της συστάσεως τοῦ Ναυτικοῦ Σχολείου Ὕδρας.

Σημείωσις: Τοὺς μῆνες ποὺ προηγήθηκαν πρὸ τῆς λήψεως τῆς συγκεκριμένης ἀποφάσεως, εἰς τὰ ἀρχεῖα τῆς Γραμματείας τῆς Ἐπικρατείας (τῆς Ἐπιτροπῆς ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῆς Δημοσίου Ἐκπαιδεύσεως) διασώζονται ἐπιστολὲς εἰς τὶς ὁποῖες καταγράφεται ἡ ἔλλειψις χώρου διὰ τὴν στέγαση τῆς Ναυτικῆς Σχολῆς εἰς τὴν πόλιν τοῦ Ναυπλίου (εἶχε προταθεῖ ἡ παραχώρησις αἰθούσης ἐντὸς τοῦ κτιρίου τοῦ Ταχυδρομείου) καθὼς καὶ ἡ ἐγκατάλειψις ναυτικῶν ὀργάνων καὶ σκευῶν ἀπαραίτητων διὰ τὴν ναυτικὴν ἐκπαίδευσιν εἰς τὴν νῆσον Σύραν.Προφανῶς οἱ παραπάνω αἰτίες συνέβαλλαν εἰς τὴν τελικὴν μεταφορὰν τῆς Ναυτικῆς Σχολῆς εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν.

«..Ἐφημερὶς τῆς Κυβερνήσεως τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος

Ἀριθμὸς 44.Ἓν Ἀθήναις,22 Δεκεμβρίου 1838

Διάταγμα

Περὶ συστάσεως Ναυτικοῦ Σχολείου εἰς Ὕδραν

Ὄθων

Ἐλέω Θεοῦ

Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος

Ἐπὶ σκοπῶ του νὰ παρέξωμεν εἰς τὴν νεολαίαν τῆς Νήσου Ὕδρας εὐκαιρίαν πρὸς ἀπόκτησιν καὶ τῶν θεωρητικῶν γνώσεων τῆς Ναυτικῆς,ἀπεφασίσαμεν νὰ συστήσωμεν εἰς τὸ ἐκεῖ Ἑλληνικὸν Σχολεῖον,καὶ Καθέδραν τῆς Ναυτικῆς.

Θεωροῦντες δὲ τὸν ὀλίγον ἀριθμὸν τῶν μαθητῶν,τῶν σπουδαζόντων ἐν Ναύπλιῳ τὴν ἐπιστήμην ταύτην,καταργοῦμεν συγχρόνως τὴν διὰ τοῦ Ἡμετέρου Διατάγματος τὴν 31η Ἰουλίου παρελθόντος ἔτους συστηθείσαν ἐν τῇ ρηθείσῃ πόλει καθέδραν αὐτῆς.Ὅλα τὰ ναυτικὰ ἐργαλεῖα καὶ τὰ λοιπὰ σκεύη,τὰ δημόσια δαπάνη προαποκτηθέντα θέλουν μετακομισθῆ εἷς Ὕδραν.

Περὶ τῆς ἐκτελέσεως τῆς παρούσης ἀποφάσεως ἡ Ἡμετέρα ἐπὶ τῶν Ναυτικῶν Γραμματεία θέλει συνεννοηθῆ μὲ τὴν ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῆς Δημοσίου Ἐκπαιδεύσεως,κοινοποιοῦσα αὐτὴν καὶ διὰ τῆς ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως.

Ἐν Ἀθήναις,τὴν 14 (26) Δεκεμβρίου 1838.

Ὄθων

Ὁ ἐπὶ τῶν Ναυτικῶν Γραμματεὺς τῆς Ἐπικρατείας

Α.Γ.Κριεζής..»

Δυὸ ἡμέρες ἀργότερα, τὴν 16ην Δεκεμβρίου 1838 κοινοποιήθηκε ἡ ἐν λόγῳ ἀπόφασις τῆς Κυβερνήσεως τῆς Ἑλλάδος.

«..Ἀριθ.12033/Ἄρ.Πρ:24626

Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος,

Ἡ ἐπὶ τῶν Ναυτικῶν Γραμματεία τῆς Ἐπικρατείας πρὸς τὴν Ἐπιτροπὴ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν

Ἐν Ἀθῆναι,τὴ 16η Δεκεμβρίου 1838

Κοινοποιοῦμεν εἰς τὴν Βασιλικὴν ταύτης Γραμματείαν εἰς σελίδαν. Ὀπισθόγραφον Βασιλικὸν Διάταγμα δι’ οὐ ἀποσαφηνίζεται νὰ μεταφερθῆ εἰς Ὕδραν παρὰ τῷ ἐκεῖ Ἑλληνικῶ Σχολείω,ἡ ἐν Ναυπλίῳ Καθέδρα τῆς Ναυτικῆς.

Παρακαλεῖται ὅθεν ἡ Βασιλικὴ Γραμματεία νὰ ἐκδώση ὅσον τάχος τᾶς ἀπαιτούμενας διαταγᾶς,διὰ νὰ παραχωρηθῆ εἰς τὸν διδάσκαλον ἐν δωμάτιον διὰ τᾶς παραδόσεις

Ὁ Γραμματεὺς

Α.Γ.Κριεζής..»

Την 30ην Δεκεμβρίου 1838 η Βασιλική Γραμματεία των Ναυτικών τῆς Ἐπικρατείας, μὲ τὴν ὑπ’ἀριθμ.24626 ἐπιστολὴ τῆς πρὸς τὴν Κοινότητα τῆς νήσου Ὕδρας προέκρινε τὴν ἄμεση παραχώρηση δωματιοῦ διὰ τὴν διαμονὴ τοῦ Διδασκάλου τοῦ νεοσυσταθέντος Ναυτικοῦ Σχολείου Ὕδρας.

«….φροντίση νὰ παραχωρηθῆ ἓν δωμάτιον ἐντὸς τοῦ καταστήματος τοῦ Σχολείου καὶ εἰδοποιήση ἠμᾶς περὶ τῆς ἐκτελέσεως.Ἐν Ἀθῆναι,τὴ 30η Δεκεμβρίου 1838..»

Τὴν 16ην Φεβρουαρίου 1839,ἡ Διοίκησις τῆς νήσου Ὕδρας ἐνημέρωσε τὴν Βασιλικὴ Γραμματεία ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν περὶ τῆς διευθετήσεως τοῦ θέματος τῆς διαμονῆς τοῦ Διδασκάλου τοῦ Ναυτικοῦ Σχολείου Ὕδρας. Ἡ πρώτη κλάσις τοῦ Ναυτικοῦ Σχολείου Ὕδρας εἶχε συνολικὰ δεκαοκτὼ μαθητές.

«…Ἀριθμ.Πρ.279/23.Φεβρ.39/Ἄρ.Πρ.25666

(26.Φέβ.39/Ἄρ.13133)

Πρὸς τὴν ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν της Βασιλικῆς Γραμματείας

Ἐν Ὕδρᾳ τὴν 16ην Φεβρουαρίου 1839

Περὶ τοῦ Διδασκάλου τῆς Ναυτικῆς

Σύμφωνα μὲ τὴν ὑπ’ἀριθμ.24626 διαταγὴν τῆς Βασιλικῆς ταύτης Γραμματείας, ἀναφέρωμεν ὅτι παρεχωρήθη εἰς τὸν ἐνταύθα μετατεθέντα Διδάσκαλον τῆς Ναυτικῆς ἓν δωμάτιον ἐντὸς τοῦ καταστήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ Σχολείου, ὅπου ἤρχισεν ὁ ρηθεῖς διδάσκαλος πρὸ τίνων ἡμερῶν τὴν παράδοσιν τῶν μαθημάτων τοῦ εἰς δεκαοκτὼ μαθητᾶς.

Εὐπειθέστατος

Ὁ Διοικητὴς Ὕδρας

Ν.Ν.Ἀλεξόπουλος

  “ Πρὸς τὴν ἐπὶ τῶν Ναυτικῶν,πρὸς γνῶσιν της καὶ μὲ τὴν παράκλησιν νὰ γραφὴ ἡ πορεία.

Ἐν Ἀθήναις,τὴν 24ην Φεβρουαρίου 1839.

Ὁ ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν της Γραμματείας τῆς Ἐπικρατείας”

Ὕδρα 1836.Σύστασις Γυμνασίου Ὕδρας

Ὕδρα 1836

Σύστασις Γυμνασίου Ὕδρας

Ἡ Κυβέρνησις τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος ἀπεφάσισε τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1836,νὰ προχωρήσει εἰς τὴν σύστασιν Γυμνασίου εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν,ὡς δεῖγμα εὐγνωμοσύνης διὰ τὴν συνεισφορὰν τοῦ λαοῦ τῆς Ὕδρας εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἔθνους,κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος τῆς Ἐθνεγερσίας.

Εἰς τὰ Γενικὰ Ἀρχεῖα τοῦ Κράτους διασώζονται τὰ ἑξῆς ἔγγραφα περὶ τῆς συστάσεως τοῦ Γυμνασίου Ὕδρας:

Ἅ) Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 12ης/24ης Δεκεμβρίου 1836

«…Ἄρ.18189-Ἄρ.Πρ:10028

Οθών Ἐλέω Θεοῦ Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος

Otto Von Gottes Gnaden Koenig von Griechenland

Θέλοντες νὰ δόσωμεν  δεῖγμα ἰδιαιτέρας εὐμένειας εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν,τῆς ὁποίας οἱ ἠρωϊκοὶ ἀγῶνες συνετέλεσαν τὰ μέγιστα εἰς τὴν τῆς Ἑλλάδος ἀπελευθέρωσιν, ἀπεφασίσαμεν νὰ συστήσωμεν ἐντὸς αὐτῆς Γυμνάσιον.Πάλιν ἀναλογιζόμενοι τὰ διαθέσιμα μκρὰ μέσα καὶ θεωροῦντες ὅτι βαθμιδὸν ἀπαιτεῖται νὰ προετοιμασθώσιν οἱ σπουδάζοντες νέοι, ἀπεφασίσαμεν πρὸς τὸ παρὸν δυὸ μόνο κλάσεις μαθημάτων νὰ συστηθώσι, καὶ ἑπομένως δυὸ μόνο καθηγητές.Διὰ τὸ κατάστημα πρέπει νὰ φροντίση ὁ δῆμος. Ἡ Γραμματεία θέλει μας καθυποβάλη περὶ τοῦ προσωπικοῦ αὐτοῦ προτάσεις.

Ἀθήνα τὴν 12/24 Δεκεμβρίου 1836

Ἐν ὀνόματι καὶ κατ’ἰδιαιτέραν Διαταγὴν τῆς Α.Μ τοῦ Βασιλέως

Τὸ Ὑπουργικὸν Συμβούλιον…»

Β) Κοινοποίησις τῆς ἀποφάσεως τῆς συστάσεως τοῦ Γυμνασίου Ὕδρας πρὸς τὸν Διοικήτην Ὕδρας

«Α.Π 10028/3580

Περὶ Γυμνασίου Ὕδρας

Πρὸς τὸν Διοικητὴν Ὕδρας

Σᾶς διευθύνεται ἔγκλειστος ἀναφορὰ τοῦ Δημάρχου Ὕδρας περὶ συστάσεως Γυμνασίου εἰς τὴν νῆσον ταύτην,διὰ νὰ γνωστοποιήσετε ὅτι ἡ Κυβέρνηση ἐπιθυμεῖ νὰ δώση εἰς τοὺς Ὑδραίους ἰδιαίτερης εὐμένειας δεῖγμα,διότι οἱ ἠρωϊκοὶ αὐτῶν ἀγῶνες συνετέλεσαν τὰ μέγιστα εἰς τὴν τῆς Ἑλλάδος ἀπελευθέρωσιν,ἀποφασίσαμεν τοῦ Γυμνασίου τὴν σύστασιν, ἀλλ’ ἀναλογιζόμενοι τὰ μικρὰ διαθέσιμα μέσα,καὶ θεωροῦμεν ὅτι βαθμιδὸν μόνον ἠμποροῦν νὰ προετοιμασθώσι οἱ σπουδάζοντες νέοι,ἐνέκρινεν νὰ συστηθώσι πρὸς τὸ παρὸν ἐκτὸς τοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Σχολείου δυὸ μόνον τάξεις Γυμνασίου,καὶ νὰ διορισθώσι ἑπομένως δυὸ μόνον καθηγηταί,περὶ τῶν ὁποίων θέλει γίνει προσεχῶς πρότασις.Ὁ Δῆμος τῆς Ὕδρας θέλει φροντίση περὶ εὐρεύσεως καὶ ἑτοιμασίας του ….. καταστήματος,καὶ περὶ τούτου θέλει εἰδοποιήση τὸ διευθυντήριον τῆς Γραμματείας.

Ἐν Ἀθῆναι τὴν 22αν Δεκεμβρίου 1836…»

Γ) Ἀναφορὰ τοῦ Διοικητοῦ  Ύδρας Α.Πάκμωρ προς τὴν ἐπὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῆς Δημοσίου ἐκπαιδεύσεως Βασιλικὴν Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας

 Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος

Ἄρ.Πρ:270 (Σχ.1259 π.ἔ)

(15 Μαρτίου 1837)

Ἄρ.Πρ:11591

Ἐπὶ τῆς ὑπ’ἀριθμ.10028 Περὶ τοῦ Γυμνασίου Ὕδρας.

Ἐν  Ὕδρᾳ τὴν 3ην Μαρτίου 1837

Πρὸς τὴν ἐπὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῆς Δημοσίου ἐκπαιδεύσεως Βασιλικὴν Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας.

Κοινοποιήσας τὰ ἐν διαλαμβανόμενᾳ εἰς τὴν ὑπ’ἀριθμ.10028 Διαταγήν σας Κύριε Γραμματεῦ, περὶ Γυμνασίου εἰς Ὕδραν, πρὸς τὸν Δήμαρχον  Ὕδρας, ἀπαντῶ ἤδη εἰς τὴν Γραμματείαν κατὰ συνέπειαν τῆς ὑπ’ἀριθμ.1001 ἀναφορᾶς τοῦ Δημαρχείου εἰς τὴν Διοίκησιν, ὅτι ὁ Δῆμος τῆς Ὕδρας ἐκφράζων διὰ τοῦ Δημάρχου τοῦ τὰ βαθέα τῆς εὐγνωμοσύνης αἰσθήματα τῶν Ὑδραίων πρὸς τὴν Α.Μ διὰ τὰ ὁποία εὐαρεστήθη ἡ Κυβέρνησίς της νὰ δείξει καὶ εἰς ταύτην τὴν περίστασιν  ἰδιατέρας εὐμένειας δείγματα χάριν τῶν ἠρωϊκῶν ἀγώνων του,εὔχεται ἀκολούθως νὰ ἰδῆ ἐγκαίρως καὶ ἀνηκόντως ἐκτελεσμένα τὰ πρὸς τὴν προκείμενην ὑπόθεσιν συντελεστικὰ μέτρα διὰ τὴν ἠθικήν του τόπου βελτίωσιν.

Ὄντας δὲ ἤδη ἕτοιμον καὶ εντελούς καθ’ὅλα του καταστήματος,τοῦ ὁποίου ἐγκλείεται εἰκονικὴ παράστασις κατὰ τὴν ἀπὸ τοῦ λήξαντος Φεβρουαρίου ἀναφορὰν τῆς Διοικήσεως, δὲν μένει παρὰ νὰ σᾶς παρακαλέση ὁ ὑποφαινόμενος διὰ νὰ εὐαρεστηθεῖτε Κύριε Γραμματεῦ,νὰ ἐπιταχύνετε τὸν διορισμὸν τῶν δυὸ καθηγητῶν,περὶ ὢν γίνεται μνεία εἰς τὴν μνησθείσαν Διαταγήν.

Εὐπειθέστατος

Ὁ Διοικητὴς Ὕδρας

Α.Πάκμωρ

Ὁ Γραμματεὺς

Κ.Π.Τέτσης..»



  

Ύδρα.Πού βρισκόταν το σπίτι του Αντώνη Οικονόμου; (Μελέτη Νικόλαου Παντελίδη)

Ύδρα.

Πού βρισκόταν το σπίτι του Αντώνη Οικονόμου;  

Έρευνα-μελέτη του Καθηγητού Γλωσσολογίας Νικόλαου Παντελίδη

Στο Ιστορικό Αρχείο της Ύδρας σώζεται έγγραφο που περιέχει συμφωνητικό οικοδομής «νέου ὀσπιτίου» ιδιοκτησίας του καπετάν Ἀντωνίου Οἰκονόμου. Το έγγραφο φέρει ημερομηνία 17 Ιανουαρίου 1816 [1] . Παρακάτω παρατίθενται τα αποσπάσματα που ρίχνουν φως στο ερώτημα σχετικά με την τοποθεσία της οικίας του Αντώνη Οικονόμου:

1816, 17 Ἰανουαρίου

Φανεροῦται διὰ τοῦ παρόντος ἀποδεικτικοῦ γράμματος οἱ μάστορες τζούσηδες (=χτίστες), Ἀναγνώστης Βέγκος και Βασίλης Βόλης, συνεφώνησαν μὲ τὸ <μπ>ουλούκι τους, ἄνθρωποι δώδεκα, μετὰ τοῦ καπετὰν-Ἀντωνίου Οἰκονόμου Ὑδριώτην (=Υδραίο) ἵνα τοῦ οἰκοδομήσουν ἕνα ὀσπίτιον νέον ἐκ θεμελίων ἐπάνω εἰς τὸν τόπον (=οικόπεδο) ὁποῦ ἐξουσιάζει εἰς τὴν Μεγάλην Πούντα μεταξὺ τοῦ ὀσπιτίου Πέτρου Σπετζιώτη κατὰ τὴν τραμουντάνα μέρος (=προς βορράν)…

[…]

 …τὲς πέτρες νὰ τὰ κουβαλήσουν ἀπὸ τὸν ἴδιον τόπον τοῦτον καὶ νὰ κτίσουν τοῖχον εὔμορφον, καλὸν, σάϊκον (=ίσιο), ὡσὰν οἱ τοῖχοι τοῦ ὀσπιτίου Πέτρου Σπετζιώτη…

1)   Πρόκειται μάλλον για τον Αντώνη Οικονόμου, ο οποίος το 1821 κήρυξε την Επανάσταση στην Ύδρα. Με βάση τη γενεαλογική μελέτη του Δ. Μαυριδερού (Γενεαλογικά σημειώματα: Το γένος Οικονόμου της Ύδρας (1668-1949), Αθήνα 2012) δεν φαίνεται να υπήρχε την ίδια εποχή άλλος πλοίαρχος στην Ύδρα με το ονοματεπώνυμο Αντώνιος Οικονόμου. Μάλιστα η οικοδόμηση της οικίας φέρεται να ξεκινά πριν ο Οικονόμου ναυαγήσει με το πλοίο του το 1818 και υποστεί οικονομικό πλήγμα.

2)   Πούντα είναι μια παλαιά λέξη ιταλικής προελεύσεως που στην ελληνική χρησιμοποιήθηκε με τη σημασία «ακρωτήριο». Το μόνο σημείο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ακρωτήριο στην περιοχή της πόλης της Ύδρας είναι ο Κάβος στο ανατολικό άκρο του λιμανιού, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται τοποθετημένη η προτομή του Αντωνίου Κριεζή, και πιο ψηλά στο πλάτωμα, που είναι διαμορφωμένο από την εποχή της Επανάστασης του ’21 σε οχυρό, ο ανδριάντας του ναυάρχου Μιαούλη. Η δυτική άκρη του λιμανιού, δηλαδή η πλαγιά πάνω από την Σπηλιά του Μπαριάμη ήταν ανέκαθεν άδεια από κατοικίες (εκτός από το αρχοντικό του Γεωργίου Κουντουριώτη), οπότε το κείμενο του συμφωνητικού δεν μπορεί να αναφέρεται σε αυτή την περιοχή. Επιπλέον δεν σχηματίζει ακρωτήριο.

3)   Στο έγγραφο αναφέρεται ότι δίπλα στο οικόπεδο, όπου επρόκειτο να ανεγερθεί το καινούργιο σπίτι, βρισκόταν το σπίτι του Πέτρου Σπετσιώτη, η τοιχοποιία του οποίου χρησίμευσε όπως αναφέρεται ρητά το κείμενο, ως πρότυπο για την οικία του Αντωνίου Οικονόμου. Ο Πέτρος Σπετσιώτης ή Πετσιώτης αναφέρεται στην απογραφή του 1828 ως αρχηγός οικογένειας ανήκουσας στην ενορία του ιερού ναού του Αγίου Νικολάου στον Κάβο.

4)    Στο έγγραφο αναφέρεται ότι οι πέτρες της οικοδομής θα προέρχονταν από το ίδιο το οικόπεδο, το οποίο θα βρισκόταν επομένως σε ιδιαίτερα πετρώδη και βραχώδη περιοχή, όπως ανέκαθεν ήταν η ανατολική πλευρά του λιμανιού.

Ελλείψει περισσότερων στοιχείων η ακριβής τοποθεσία της οικίας δεν μπορεί προς το παρόν να προσδιοριστεί.  Στο κείμενο του συμφωνητικού αναφέρεται ότι το οικόπεδο, στο οποίο επρόκειτο να οικοδομηθεί το καινούργιο σπίτι, βρισκόταν «μεταξύ του οσπιτίου Πέτρου Σπετζιώτη», δεν αναφέρεται όμως ποια ιδιοκτησία βρισκόταν από την άλλη πλευρά του οικοπέδου. Επιπλέον, όπως είναι διατυπωμένο το κείμενο («τὸν τόπον ὁποῦ ἐξουσιάζει εἰς τὴν Μεγάλην Πούντα μεταξύ του οσπιτίου Πέτρου Σπετζιώτη κατά την τραμουντάνα μέρος»), δεν προκύπτει με σαφήνεια αν το οικόπεδο του Αντ. Οικονόμου βρισκόταν προς βορράν της οικίας του Πέτρου Σπετσιώτη ή δίπλα στην οικία του Πέτρου Σπετσιώτη αλλά στο βόρειο τμήμα της όλης περιοχής. Αν ισχύει το δεύτερο, τότε το σπίτι του Αντώνη Οικονόμου θα οικοδομήθηκε στο ακραίο βόρειο τμήμα της συνοικίας, το οποίο βλέπει προς τη θάλασσα του στενού που χωρίζει την Ύδρα από την ακτή της Πελοποννήσου.

Ανακεφαλαιώνοντας μπορούμε με βάση τα  διαθέσιμα στοιχεία να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι το σπίτι του καπετάν Αντώνη Οικονόμου βρισκόταν στη συνοικία του Κάβου πάνω από το ανατολικό άκρο του λιμανιού, άγνωστο όμως πού ακριβώς.

Η συνοικία, στην οποία βρισκόταν το σπίτι του Αντωνίου Οικονόμου σε φωτογραφία των πρώτων δεκαετιών του 20ού αι. (περ.1900-1930). Είναι χαρακτηριστικό ότι στη λεζάντα η περιοχή χαρακτηρίζεται ως ακρωτήριο:

---

[1] Δημοσιεύτηκε από τον Γ. Ροδολάκη στην Επετηρίδα της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου (έκδοση Ακαδημίας Αθηνών), τόμος 35 (έτος 2001) στη σελ.91.